یادم باشد؛

یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بربخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد که روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست

یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر

و جواب دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهم

یادم باشد در برابر فریادها سکوت کنم

و برای سیاهی ها نور بپاشم

یادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم

و از آسمان درس پاک زیستن

یادم باشد سنگ خیلی تنهاست ...

یادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند

یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن

به دنیا آمده ام ..... نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان

 یادم باشد زندگی را دوست دارم

دوستت دارم زیبایم ؛ به خاطر تمام کاستی هایم

فقط می توانم بگویم:

تو چه قدر ستارالعیوبی و چقدر عیب هایم را پوشاندی.

نکند

نکند

نکند روزی این نیمچه آبرویم هم بر باد فنا رود .

نکند.

چیزی شبیه به معجزه

لحضه هایی را به یاد آورکه جز به خدا فکر نمی کنی.

و هیچ کس را جز او برای امداد نمی شناسی.

لحظه هایی تلخ

-شاید آن قدر تلخ که وصفش ممکن نباشد.-

آنجاست که از ته ته دلت خدارا می خوانی؛

با خواهش   

التماس

وشاید هم گریه

یا شاید هم بازمزمه هایی

..............................

برای خودم هم پیش آمده....... گریه نکردم

ولی تا جایی که جاداشت به خدایم؛

التماس کردم.

خواهش کردم.

کمی بعد...

یک چیزی شبیه معجزه،چهره ی گرفته ی مرا باز کرد.

ومن را از آن وضعیت بحرانی رهانید.

شکرش می کنم آن کس راکه در تنهاترین لحضه های تنهاییم؛

تنهای تنهایم نذاشت....... .