یادداشت هایی از زندگی شهید شهریاری...شهید علم

باشد ... تا بدانیم،چ کسی از میان ما رفت؟

تا..

راهش را.. پاینده تر...و کوبنده تر

ادامه دهیم.

                                                                              دو رکعت نماز

می گفت در هر قضیه ای گیر کردید،دو رکعت نماز بخوانید.وتقدیم کنید به یکی از ائمه.مطمئن باشید که کارتان راه میافتد.

اعتقاد خاصی به این دو رکعت نماز داشت.(نقل شده ازحاج غلام،یکی ازکارمندان دانشگاه)

                                                                             امتحانات سخت

سوال های امتحان استاد چنان سخت بود،که خودش میدانست،از روی هیچ کتابی نمیشود،نوشت.در کلاس را می بست..و می رفت.می دانست که نمی تونیم از روی چیزی بنویسیم.(یکی از شاگردان استاد)

                                                            از همه ی دانشگاه ها می آمدند.

همیشه پشت در اتاقش پر بود از دانشجو،نه فقط از اینجا..از همه ی دانشگاه ها می آمدند.ازامیر کبیر..یا صنعتی شریف راجع به مسائل علمی شان با دکتر کار داشتند.دکتر می گفت..ردشان نکنید،بگذارید،منتظر بمانند.می نشستند پشت در..ایشان هم با روی گشاد از آنها استقبال می کردند..و بین دانشجوهای خودش و دیگران..تفاوتی قائل نبودند.

                                                                             سرکشی از فقرا

به پیشنهاد خود ایشان شب ها،ماشین شخصی شان(پراید)را می آوردند...و سبد کالا،نذورات،وهدایا را پشت ماشین

میگذاشتند..و به در خانه ی فقرا میبردند.(یکی از دوستان صمیمی استاد)

پی نوشت1:خودم زیاد فیزیکو دوست دارم..درکش برام زیاد شیرینه..

دوست دارم..رشتم فیزیک باشه...چون هم دوست دارم...وهم راه شهیدانشو ادامه بدم..

بعدا"نوشت:هرچند..ادامه ی راه این بزرگوار،به رشته ی فیزیک  نیست!

به طرز فکره!.