منو هوای بهار..

مرا با هوای بهار...دوستی بسیار است! دیدن سبزی های جوشان در هر شاخه..شکوفه ها..مطبوعی هوا..همه وهمه...که چه بسیارند...و زیبا!برای من حس نوشتن میآورند..حس خوب..حس زندگی..حس دوباره بودن..زدودن غم..

و امید به آینده ای روشن...

ومن از همین جا این حس هارا تقدیم میکنم به تو!باشد تا وجودت را بهار چون شاخه های بی حاصل این درخت هایی که هنوز خوابند..و جامه ی سبزشان را تن نکردند...هرچه زودتر سبز کند...بر دلت شادی بشکوفاند...و عمرت را با محصول موفقییت با برکت کند.

هوایش فوق العادست...از من میشنوی پنجره ای باز کن و از هوای زرینش وجود خودت را متنعم ساز...لحظه ای-هرچند کوتاه-چشمانت را بببند..وبه هیچی فکر نکن..نگذار همین مدت کوتاه در فکر استرس فردا..گرفتاری..غم و دلتنگی بگذرد.برایت شاد بودن..شاد زیستن..وبهره مندی از بهار را آرزو مندم.

وجودت سبز..

دلت خوش..

و امیدت درخشان..

عزتت زیاد

خدانگهدار!